یکی از آفت های اساسی سیستم اداری، سیاسی و فرهنگی ایران موازی کاری های بسیاری است که در کشور وجود داشته و با این وجود هنوز در همان امور با این همه متولی امر دچار نقصان و ناکارآمدی فاحش هستیم.
مثال های بارزی در این عرصه چون نهادهای متولی مسکن، نهادهای متولی فرهنگ کشور، نهادهای متولی آسیب های اجتماعی و … قابل بیان است که می توان ب
ه جدیدترین آن یعنی نهادهای سازنده واکسن ایرانی کرونا نیز اشاره نمود.
مدتهاست که دانشمندان جوان ایرانی در تلاش هستند تا برای مقابله با گسترش ویروس کرونا به ساخت واکسن روی آوردند که خوشبختانه اقدامات خوبی صورت گرفته و هم اکنون واکسن ایرانی در سبد مصرف کشور قرار گرفته است، اما هر چند این واکسن کیفی سازی خوبی دارد اما در حوزه کمیت تولید دچار مشکل بوده و هنوز در تزریق عمومی آن دچار مشکلات زیادی هستیم.
هم اکنون واکسن های کووبرکت بنیاد برکت، نوراوکس سپاه پاسداران، پاستوکووک مشترک با کوبا، اسپوتنیک ایران و روسیه، کووپارس شرکت رازی، اسپایکوژن مشترک با استرالیا و واکسن وزارت دفاع در مدار تحقیقات یا تولید هستند که هر چند نشانگر تلاش همه جانبه برای ایمن سازی جامعه است، اما اگر همه این ظرفیت ها در خدمت یک واکسن خاص مورد تایید قرار می گرفت، امروز شاهد تولید انبوه یک واکسن بوده و شاهد ضریب تزریق عمومی آن بیش از امروز بودیم.
اما متاسفانه عدم وجود فرماندهی واحد در حوزه بهداشت و مشکلات ساختار فرهنگی و اداری کشور اجازه یک اقدام مشترک و غیر موازی را نمی دهد و همین امر سبب شده که ظرفیت ها به صورت پراکنده و جزیره ای دچار اتلاف گردد.
امیدست که نهادهای متولی حاکمیتی برای این امر با اولویت واکسن کرونا تدبیری اندیشیده و به سرعت موازی کاری ها را حذف نموده و همه دستگاه ها و سازندگان واکسن های مختلف ایرانی را به سوی یک تولید مشترک سوق داده تا از آنچه دیگر کشورهای همسایه در حوزه تزریق واکسن توفیق داشته اند، عقب نیفیتم.
دکتر سید محسن هاشمی
