دسترسی ها

با قدرت گرفتن مجدد طالبان در افغانستان و تسلط بر بخش های بزرگی از این کشور و سپس هم مرز شدن با ایران، سوالی که بوجود آمده اینست که ایران باید با این گروه چه کند؟ آیا مانند موضوع داعش به افغانستان نیرو اعزام کند و وارد یک جنگ تمام عیار شود؟ یا اینکه آنان را به رسمیت بشناسد؟
نکته جالب اینست که عده ای فعال رسانه ای مخالف جمهوری اسلامی که مخالف حضور ایران در عراق و سوریه بوده و مذاکره با داعش را بهتر از جنگ می دانستند، اکنون می گویند که باید با طالبان وارد جنگ شد که مراقب این دام بود.
نکته مهم اینست که نباید گروه های جهادی را با یکدیگر اشتباه گرفت و آنها را یکی فرض نمود. چنانچه داعش با القاعده و طالبان و النصره تفاوت های ماهوی دارند و در همین افغانستان، این طلبان بود که اجازه رشد به داعش نداد و با داعش وارد جنگ شد و آنرا شکست داد.
اما مهمترین دغدغه تجربه تلخ ظهور طالبان در افغانستان است که همراه با خشونت، مقابله با مظاهر تمدن و حضور زنان در جامعه و ترس از تکرار آن می باشد که نکند طالبان دوباره به دست به اقداماتی چون حمله به کنسولگری ایران در مزار شریف بزند.
نکته مهم اینست که در همان زمان نیز طالبان در پی رابطه با ایران بوده و تلاش داشت که دشمنی ایجاد نکند، اما گروهی در میان طالبان و یا به اسم آنان سعی کردند که این دو را در مقابل هم قرار دهند، چنانچه طالبان حمله به کنسولگری ایران را محکوم کرد و با حضور در سفارت ایران در پاکستان، اعلام نمود که این اقدام کار آنان نمی باشد.
اکنون نیز طالبان با آن طالبان گذشته فرقی اساسی دارد که از جمله آنان، مقابله با آمریکا به عنوان یک اشغالگر، مردمی شدن و حمایت از مردم افغانستان، عدم خشونت بر علیه شیعیان چون گذشته و همچنین رابطه با ایران و حتی کمک گرفتن از ما برای مقابله با حضور گروه های تروریستی چون داعش می باشد.
اکنون طالبان علی رغم تسلط بر حدود ۸۰ درصد خاک افغانستان، دیگر آن خشونت های سابق را صورت نداده و با تجربه تلخی که داعش و القاعده و حتی خودش رقم زده بود، در پی آنست که کنترل شده، با همکاری دیگر گروه های ملی و با کمترین هزینه به حکومت بر افغانستان بپردازد.
اکنون ایران باید همچون گذشته بر آنچه در افغانستان می گذرد، نظارت داشته باشد و اجازه شکل گیری هسته های تکفیری و ضد ایرانی را ندهد که بهترین این راهکارها نفوذ نرم و میانجیگری در بین گروه های افغان است.
از سوی دیگر باید مراقب مرزها و کنترل تردد و حضور گروه های جهادی باشد تا در بین آنان نفوذی صورت نگرفته و یک غافلگیری برای نیروهای حافظ امنیت ایران ایجاد نشود.