به گزارش پایگاه خبری آینه فارس، دکتر ناصر بیگی کار افرین نمونه و تولید کننده مطرح مواد پروتینی و رییس فعلی اتاق بازرگانی اراک، در دهه ۶۰ با من همکلاس بود. حیفم آمد امروز موفقیتها /کارهای خیر/اشتغال زایی ها و کار افرینی هایش را برای نسل جوان ننویسم. باشد تا انشاالله سایر فارغ التحصیلان دامپزشکی و علوم دامی زندگی پر بار او را مروری کنند : دامپزشکی از جنس الماس غنی شده با کربن بالا!!
گویی همین دیروز بود … شور و شوق جوانی و آینده ای که می انگاشتیم در دستان خودمان است و هر کدام بر حریر خیال فردایی روشن فارغ از غم ایستاده بر قله های سرفرازی… و این طرحی بود از زندگانی بر بوم آرزوهای جوانی… سالهای دهه ۶۰ برای ما تنها طنین جنگ نبود … سروهای قامت دوست بود که بر خاک سرخ وطن جاودانه میشد و در آن هیاهوی جنگ و دانشگاه تمام وجودمان پر میشد از التهاب رخدادهای سیاسی… صحن دانشگاه با تمام یادمانهایش اما خاطره مشترکی در یادهایمان نهاد … نه تنها من بلکه تمامی چند صد نفر دانشجوی دانشکده دامپزشکی کشاورزی و همکلاسی های گروه پزشکی و دندانپزشکی که واحدهای درسی مشترکی داشتیم ، چشمانمان کنجکاوانه شاهد حضور جوان پر شر و شوری با اورکت سبز بود که جهان خرد را با صلابت قدم می پیمود… امید گویی به ذوق او بود و فردا در پی اهدافی که می جست… جوانی که در تمام کلاسها بطور مرتب حاضر و بعد ناگهان غیب شد و ترکه بیداد ملایمی گاه و بی گاه لای چرخ استعداد و همتش … اما عزم و اراده او محکم تر از آن که پیر افسونگر چرخ بر او کامیاب شود و دست یغماگر ناملایمات هر چند ملایم بر او کارگر شود … اگرچه سنگ سعایت دگم اندیشان راه او را تا مقصد دور تر و زمان وصول هدف را دیرتر می کرد امادر اندیشه او مسیر هدف خود جلوه هایی داشت و چنین نامرادی هایی را وقعی نمی گذاشت… مدرک تحصیلی اش را دیر هنگام تر از دوستان دانشگاهی دریافت کرد اما قطار اراده او بسیار زود هنگام تر از دیگران بر ریل هدف و چند ایستگاهی نیز پیشتر از دیگران پشت سر نهاده بود چرا که پیشینه خانوادگی او را کارکشته و مرد میدان بار آورده بود…او بسیار گزینشی تر از گزینش ها و فراتر از ارزشیابی ها حضور خود را در جامعه پر رنگ نمود . روزهای سخت سربازی را سپری کرد و … سرانجام پس از تحمل تعب بسیار روزگار پای به آوردگاه تولید گذارد و ریسک بالای تولید و رقابت با باندهای قدرت را به اتکا خلاقیت و توانمندی هایش به جان خرید هر چند که با وجود گذشت زمان جراره رقبا هنوز در پی نیش زدن او بود و کژدم کج اندیشی ها به دنبال تحدید موقعیت او و تهدید اراده اش… اینگونه بود که تولید شد تمام دغدغه زندگی اش و تمام دل مشغولی هایش مدیریت کاری اکنده از ربسک که البته کار هر کسی نبود(تنها انانی که با موجود زنده معاش میکنند میدانند که تولید چه اب و اتش یست در این دیار ) مردی کهن می خواست و جراتی وافر …گویی صانع هستی برخی را برای راپورت دهی و پرونده سازی ساخته و برخی را همچون من از غم روزگار به سنتور پناه آورده اما دکتر ناصر بیگی ساخته شده بود برای ساختن و تولید و آباد کردن… کار آفرینی که هشتصد جویای کار را بر خوان کرم و همت خویش نشاند و راسخ ایستاد و اگر لازم شد دستهایش را مشت کرد و بر ناملایمات …. رقبای دانشگاهی حالا دیگر بر مسندک هایی هم تکیه زده و پاداش پرونده سازی هایشان شده بود مسندی تا در فراخنایی آسوده خاطر شلاق بیداد برکشند و دایره اختیار به نائره حقد و حسد تا هر خرمنی به رنج پدید آمد به شعله های حقد و حسد خاکستر کتند…
اما دکتر بیگی در میدان زندگی تنها نبود… همسری او را یار که پای سختی هایش ایستاد.. معلمی که با یک چادر ساده اما هزاران ارمانخواهی به اموزش دختران ابتدایی مدرسه های کوار میرفت معلمی برای او نه تنها یک شغل که یک بینش بود .. یک مرام که او را جرات می داد تا به رغم جوان سالی در گرگ و میش هوا برای رسیدن به سرویس مدرسه و حضور در کلاس درس دهها کیلومتر دورتر از شیراز، ترس خود از دندان های تیز سگهای ولگردی که کابوس تمام دانشجویان خوابگاه ارم بود، پنهان دارد و در دل طوفان زند و گویی بیستون فرهاد همسر بود و تیشه اراده او و امروز امضا دوم چکهای حقوقی هشتصد پرسنل شاغل در مجموعه تولیدی ایشان…
امروز تمام آن سالهای محنت و رنج و تمام آن روزگار نبرد و مقاومت برای دکتر بیگی خاطره ای است که با افتخار از آن یاد می کند و بر خویش می بالد و البته اوج حقارت رقبایی که از تیغ انتقام دهر غافل!
ثمره رنجها و زحمتهای دکتر بیگی امروز علاوه بر خانواده ای شریف و صمیمی ،مکنتی است که خدا برکاتش را روز افزون کند … امروز او اگر اراده کند می تواند بهترین فرصت را برای اقامت در کشورهای جهان اول انهم بی آنکه دغدغه معاشی داشته باشد فراهم کند. اما او به رسم دیرینه خود بر همان سیاق جوانی، تساهل را سه طلاقه کرده و شور و شوقش کار است و کار..و تولید
برای او زندگی معنایی ژرف تر از خور و خواب و معاس و اسایش دارد…
شاید او به این می اندیشد که اگر بتواند کارش را توسعه دهد شاید کمری برای زباله گردی کمتر دوتا شود… شاید چشم دخترکی در حسرت یک شب آرام اشک آلود نشود… شاید کودک کاری بتواند به جای سرگردانی پر ملال در چهار راه ها، فیض کلاس درس را دریابد… شاید زن جوانی نخواهد بساط دست فروشی تا دیرهنگام شب علم کند… و هزاران آرمان ستودنی دیگر…
برای او و تمام دوستانی که در آن سالها برای رسیدن به هدفها به تمام معنا جنگیدند آرزوی بهروزی دارم…انسانها در هر شرایطی گاه به یک انباشتگی میرسند و امروز ناصر بیگی این /رییس اتاق بازرگانی/ اراک به انچه ارمانهای جوانیش بوده و همان اسباب بازی های مسکن و ماشین و شغل و…..رسیده اما چه ارمانهایی او را وامیدارد همچنان در دهه ۶۰ زندگی پرتلاس همچون همان دوران دانشجویی از سپیده دم تا پاسی از نیمه شب بی وقفه تلاش و فرصت بسیاری از ارام نشینی ها را از خود دریغ دارد ؟
دکتر سعید نیاکوثری همکلاس دهه ۶۰ ایشان
