غروب چهارشنبه خبر هولناکی منتشر شد. یک عنصر تروریستی در اقدامی بزدلانه وارد حرم حضرت احمد بن موسی (ع) در شیراز می‌شود، اقدام به تیراندازی علیه زائران بی‌گناه می‌کند و حتی کودکانی که تازه رسم راه رفتن را آموخته‌اند را مورد اصابت گلوله قرار می‌دهد. نیروهای امنیتی بعد از چند دقیقه در محل حاضر می‌شوند و ضمن مهار عنصر تروریست او را دستگیر می‌کنند.
یک عملیات تروریستی در داخل کشورمان که بسیار به‌ندرت هم رخ می‌دهد، همه ایران را نگران کرد که مبادا امنیت این مفهوم حیاتی و آرامش‌بخش در معرض خطر قرار گرفته! امنیتی که برای تحقق آن هزاران شهید تقدیم شده‌اند و هزاران مادر در عزای فرزندان خود نشستند و برخی دیگر هم در انتظار پیکرهای فرزندانشان جان سپردند. امنیتی که عِده و عُده فراوانی شب و روز برای تامین آن وقت می‌گذرانند و از جان خودشان می‌گذرند و شاید حتی بخش کوچکی از آن هم به سمع‌ونظر هموطنانمان نرسد. امنیت واژه‌ای غریبه در منطقه‌ای آشوب‌زده است که به لطف امثال حاج قاسم در مملکت ما محقق و از بین بردن آن تبدیل به یک آرزو برای دشمنان ایران یکپارچه شده است!
آقای رئیسی معتقد است که اغتشاشات چند هفته اخیر در ایجاد فضای تنفس برای یک عنصر تروریستی بی‌تاثیر نبوده است. رئیس جمهور در آیین افتتاح رسمی نیروگاه‌های برق در زنجان تاکید کرد که اغتشاشات اخیر بسترساز حرکت‌های تروریستی در کشور است. این طور برداشت می‌شود که نیروهای تامین‌کننده امنیت تمرکز خود را صرف خنثی‌سازی اغتشاشات و آشوب می‌کنند و در نتیجه دشمن با درک چنین شرایطی فضای تنفس پیدا کرده و مسیر نفوذ را فراهم می‌بیند. بدان معنا که هر عنصر اغتشاشگری که این روزها در آتش آشوب دمیده، خیابانی را مسدود کرده و یا سطل‌زباله‌ای آتش زده و … به نوعی دستش به خون شهدای حادثه تروریستی شاهچراغ آلوده است.
از سویی دیگر، حادثه تروریستی روز چهارشنبه از منظر دیگر هم قابل تحلیل و بررسی است. استفاده همزمان از طیف گسترده‌ای از ابزارها برای تضعیف داخلی ایران نباید از نظرها مغفول بماند، احمد وحیدی از آن بعنوان جنگ ترکیبی یاد می‌کند، در این پیام وزیر کشور آمده است: «دشمنان این مرز و بوم و این نظام اسلامی، جنگ ترکیبی پیچیده‌ای را طراحی کرده‌اند که در آن ریخته شدن خون بی‌گناهان و مظلومانی که دل در گرو عبودیت و توسل به ذات احدیت داشته‌اند، مجاز شمرده می‌شود». تا همین جای این نوشته به دو رویکرد دشمن (همان دشمنی که عناصر جاسوسی آن‌ها در میان صف‌های اغتشاش حضور داشتند و لیست بلندی از اسامی آن‌ها از سوی وزارت اطلاعات منتشر شد) یعنی هدایت جریان اغتشاش و اقدامات تروریستی اشاره شد. این جنگ ترکیبی اما در ظاهر خود یک ضلع سومی هم چند روز پیش رسم کرد و آن گردهمایی اپوزوسیون خارج‌نشین در برلین بود. تجمعی که ناخواسته، میل و اهداف و حرف باطنی اکثر مخالفان جمهوری اسلامی را فاش کرد.
حامد اسماعیلیون همان چهره‌ای که برای تحریم پانسمان‌های بیماران پروانه‌ای اصرار دارد! در معرکه برلین به بهروز بوچانی تریبون داد تا سخنرانی کند البته پیام او توسط یک نفر دیگر در این مراسم خوانده شد اما حرف دل او گفته شد. بوچانی که پس از شش سال حضور در جزیره مانوس برای پناهندگی در استرالیا موفق شد از نیوزیلند پناهندگی بگیرد درباره دلیل خروجش از ایران گفته است: ایران را ترک کردم چون یک بی‌خدا هستم و ایران یک کشور دیکتاتوری مذهبی است! بوچانی پس از تظاهرات برلین از شبکه سعودی ایران اینترنشنال شاکی شده است و به آن برای مصادره جنبش تاریخی ایران! به نفع یک جریان خاص هشدار داده است.
تظاهرات برلین صحنه بهم پیوستن تجزیه طلبان و سلطنت طلبان هم بود. از تروریست‌های دموکرات که با آشوب و ناامنی قصد تجزیه کردستان ایران را دارند و تروریست‌های «الاحوازیه» که قصد جدا کردن خوزستان را از کشور دارند تا پانتورک‌هایی که خیال خام جدایی آذربایجان از سرزمین مادری را در سر می‌پرورانند.
البته خودفروخته‌های منافقین هم از غائله عقب نماندند و خود را به دروازه برلین رساندند تا مردم حاضر در معرکه را از طرفداران خود معرفی کنند. امری که صدای برگزارکنندگان این مراسم را درآورده بود.
برهنگی و حضور همجنس بازان هم پای ثابت دیدارهای مخالفان نظام است. البته مخالفان جمهوری اسلامی که همواره دستشان از یک سیاست مستقل برای مخالفت با نظام خالی بوده است فکر می‌کنند مشکل مردم ایران فقدان برهنگی و آزاد نبودن همجنس بازی در ایران است! به همین دلیل در دیدارهای خود دائم بر این طبل سوراخ می‌کوبند تا بتوانند نظر اربابان خود را جلب کنند.
آنچه مشخص است عدم توقف دشمنی جناح مستکبری است که برای بیش از چهار دهه توان فراوانی را برای تضعیف و براندازی جمهوری اسلامی صرف کرده و آنچه مهم است هوشیاری هرچه بیشتر و پاسخ متناسب به راهبرد دشمن است. تحولات امروز دشمن حکایت از یک نقشه مضحک برای ایران اسلامی بزرگ دارد. راهبری اغتشاشات همراه با حمایت از تروریست‌ها که پیش از این در سوریه پیاده شده، البته که هرگز برای کشوری با مختصات جمهوری اسلامی ایران پیاده‌شدنی نیست و بیشتر شبیه به یک شوخی می‌ماند اما نیاز به هوشیاری و توجه مضاعف دارد.
