دسترسی ها

در ادامه این مطلب آمده است: بسیاری از قدرت‌ها در منطقه دریافته‌اند که وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین ارزان‌قیمت (پهپاد) ممکن است موثرترین پاسخ هم به چالش‌های امنیتی انباشته و هم به محدودیت‌های اقتصادی باشند. بازیگران غیردولتی همچنین پتانسیل بی‌ثبات‌کننده عظیم پهپادها را کشف کرده‌اند که آنها را قادر می‌سازد شکاف کمی و کیفی را در برابر دولت-ملت‌هایی که با آنها می‌جنگند کاهش دهند. اسرائیل و ترکیه به عنوان رهبران منطقه ای بلامنازع در تولید هواپیماهای بدون سرنشین داخلی ظاهر شده اند.

به گفته پیتر ویزمن، محقق ارشد موسسه تحقیقات صلح بین‌المللی استکهلم، اسرائیل از دهه ۱۹۸۰ یکی از ده صادرکننده برتر تسلیحات جهانی بوده است و همچنان در سیستم‌های بدون سرنشین، اعم از پهپاد، پهپادهای انتحاری یا دقیق، و موشک های هدایت شونده پیشرو است. او به نیو عرب گفت: «ممکن است کشورهای دیگر آشکارا نگویند که اسرائیل را الگوی این حوزه می‌دانند، اما معتقدم در عمق ذهن‌شان این را باور دارند.»

ترکیه یکی دیگر از کشورهای موفق از نظر قابلیت های پهپادهای داخلی بوده و بسیاری از کشورهای منطقه و فراتر از آن تلاش می‌کنند موفقیت آنکارا را تقلید کنند. مدل Bayraktar TB2 به پرفروش ترین پهپاد تاریخ تبدیل شده و در مقیاس وسیع در سوریه و لیبی و همچنین آذربایجان و اوکراین با موفقیت مورد استفاده قرار گرفته است. بنابراین، بسیاری از کشورهای منطقه در تلاش هستند تا با تولید تجهیزات داخلی و حمایت از متحدان در سراسر منطقه، بخش‌های دفاعی خود را ایجاد و فشار بر بودجه‌ها را کاهش دهند.

ایران
نزدیک به چهار دهه است که ایران پهپادهای خود را تولید می‌کند و آن‌ها یا نمونه‌های آن را به نیروهای نیابتی خود در سراسر منطقه صادر می‌کند که شامل حزب الله و حوثی ها در یمن و همچنین نیروهای بسیج مردمی (PMF) در عراق می شود که عمدتاً از شبهه نظامیان شیعه تشکیل شده است. نیروی هوایی ایران که به دلیل تحریم‌های بین‌المللی با مشکل مواجه و برای دهه‌ها فلج شده است، با توسعه تولید پهپاد روندی را برای رسیدن به رقبای منطقه‌ای خود آغاز کرده است.

دو شرکت بزرگ وابسته به سپاه – صنایع هوافضای قدس و صنایع هواپیماسازی ایران (هسا) – در حال توسعه یک سری پهپادها مانند مهاجر هستند. تهران می گوید که آخرین مدل آن، مهاجر-۶، بردی تا ۲۰۰ کیلومتر و زمان پرواز ۱۲ ساعت دارد و مجهز به آشکارسازهای الکترواپتیکی و موشک های هدایت لیزری است که می توانند اهداف را رهگیری و منهدم کنند.

علاوه بر این، زرادخانه سپاه شامل ناوگان بزرگی از پهپادهای پیشرفته از جمله «پهپاد انتحاری» یا شاهد-۱۳۶ با برد ادعایی ۲۵۰۰ کیلومتر است. طبق گزارش ها، پهپاد وعید که مشابه شاهد-۱۳۶ است، توسط حوثی ها و همچنین نمونه هایی از پهپادهای دیگر ایرانی مورد استفاده قرار گرفته است.

ایران همچنین با افتتاح یک کارخانه در دوشنبه تاجیکستان در ماه مه، تولید پهپاد خود را در خارج از کشور گسترش داده است. بر اساس گزارش‌ها، این مرکز هسا ابابیل-۲ ایران را تولید خواهد کرد که می‌تواند به عنوان یک پهپاد تجسسی یا مهمات سرگردان موسوم به پهپاد کامیکاز یا «انتحاری» عمل کند. انواع ابابیل-۲، قاصف-۱ و قاصف-۲K، به طور گسترده توسط حوثی ها در یمن در حملات علیه عربستان سعودی استفاده شده است.

با این حال، به گفته ویزمن، در حالی که ایران “ادعا می کند که صنعت پهپاد قابل توجهی دارد، به نظر نمی رسد که پهپادهای ایرانی خیلی پیشرفته باشند.”

به گفته ویم زویننبورگ، رهبر پروژه خلع سلاح بشردوستانه سازمان صلح هلندی PAX، به دلیل محدودیت‌ها و تحریم‌های جهانی صادرات تسلیحات، ایران گزینه‌های محدودی برای فروش پهپادهای خود دارد، و اتیوپی یک استثنای قابل توجه است.

کشورهای عربی
تنش های زیاد و نزدیکی جغرافیایی به ایران، کشورهای حوزه خلیج فارس، به ویژه امارات و عربستان سعودی را وادار کرده است تا با توسعه قابلیت های نظامی خود پاسخ دهند. ویزمن معتقد است هر دو سرمایه گذاری زیادی برای کسب فناوری و تخصص از خارج از کشور برای ایجاد صنایع تسلیحاتی خود انجام داده اند که در آن سلاح های هدایت شونده دقیق و انواع مختلف پهپاد نقش مهمی ایفا می کنند.

امارات متحده عربی فناوری را از آفریقای جنوبی به دست آورده و عربستان سعودی به فناوری چین و ترکیه متکی است. با این حال، توافق ابراهیم و عادی سازی روابط ابوظبی با تل آویو، دریچه جدیدی از فرصت را برای امارات باز کرده است. در چند سال گذشته، امارات متحده عربی و اسرائیل همکاری های مفیدی را ایجاد کرده اند که منجر به همکاری بین شرکت اج امارات و صنایع هوافضای اسرائیل (IAI) در توسعه یک سیستم کاملاً خودمختار ضد پهپاد شده است.

در سال ۲۰۲۰، امارات اولین پهپاد ساخت داخل خود را با نام گرموشا در نمایشگاه اومکس ارائه کرد. این پهپاد عمود پرواز و فرود (VTOL) که توسط آداسی، یکی از شرکت‌های تابعه اج طراحی شده، می‌تواند محموله‌هایی تا وزن ۱۰۰ کیلوگرم را با برد ۶ ساعت پرواز و ۱۵۰ کیلومتر حمل کند. اگرچه امارات متحده عربی تعداد کمی پهپاد نظامی تولید کرده است که در لیبی مورد استفاده قرار گرفته اند، اما به نظر می رسد هدف آن ایفای نقش بیشتر در بازار پهپادهای آینده است.

عربستان سعودی جاه‌طلبی‌های مشابهی دارد، به‌ویژه پس از حملات پهپادی به تأسیسات نفتی آرامکو عربستان در ابقیق در سال ۲۰۱۹ و مجموعه‌ای از حملات انجام شده توسط حوثی‌های یمن. این حملات ریاض را مجبور کرد که اقدامات فوری برای توسعه قابلیت های پهپاد و ضد پهپاد خود انجام دهد. اگرچه عربستان سعودی (و همچنین امارات) مدت‌ها به پهپادهای چینی مانند Wing Loong I و II متکی بوده‌اند، در سال‌های اخیر ریاض به سرعت توانایی‌های داخلی خود را توسعه داده است. در نتیجه، شرکت سعودی فناوری‌های دفاعی اینترا اخیراً جدیدترین UCAV خود را با نام صامون رونمایی کرد.