آینه فارس: این روزها که قرن ۱۴ به پایان می رسد و ما وارد سال و قرن جدید می شویم باید یک خداقوت به نظامی گفت که اگر نبود سرنوشت این مملکت در قرن حاضر با این همه اقتدار به پایان نمی رسید و بی آبرویی ابتدای قرن امتداد داشت.
شاید برای عده ای فهم این جمله سنگین باشد، اما بهترست مروری بر آغازش کنیم، زمانی که ایران به راحتی توسط کودتای سید ضیاءالدین طباطبایی به فرماندهی رضا قلدر فتح شده و انگلیس مهره خود را بر این سرزمین حاکم می کند و مانند آب خوردن سلسله ای را ساقط و دیگری را بر قدرت می نشاند.
آغاز این قرن با سلطه تمام انگلیس بر ایران بود، سلطه ای که رضاخان را شاه می کند، سپس این کشور بزرگ را با کمک دیگران در پنج روز فتح و پادشاه بزرگ ایران را با وضعیتی زشت و تحقیر آمیز در سوم شهریور ۱۳۲۰ به آفریقا تبعید می کند و پسرش را بر جایش می نشاند، و چون پسر در اوج جوانی مغلوب ملی و اسلام گرایان می شود، او را دوباره با کودتای ۲۸ مرداد به کمک آمریکا ساکن و حاکم ایران می کند.
اما مردی، که قرن فقط چون اویی تا آن روز دیده ظهور می کند و انگلیس و آمریکا را تحقیر نموده و با کمک مردم و قدرت اسلام مهره های غرب را کنار گذاشته و انقلابی انجام می دهد که بزرگترین انقلاب قرن است، حتی اگر بخواهیم نپذیریم. انقلاب در میانه قرن طوفانی می شود که ورق را بر می گرداند و آغازی می شود برای پایان آبروی های از دست رفته.
کم کم دشمنان که در ابتدای قرن اندک بودند، می شوند ده ها دشمن، هشت سال جنگ را تحمیل می کنند، با دستان خالی مقاومت می کنیم و خداوند نصرت می دهد و یک وجب از خاکمان دست دشمن نمی افتد، خاکی در این قرن با حیله دشمن و وادادگی دولت پهلوی بارها از میهن جدا شد، چون شوهر دادن بحرین!! به دست اعلی حضرت محمد رضا پهلوی.
جنگ که تمام می شود، خمینی کبیر رخت از جهان بر می بندد و سید علی می آید، همگان بغض و ناراحتی که خمینی نیست و راهش ابتر، اما روایت قرن نشان داد که نه، خامنه ای اکنون مرد قرن است. قرنی که همه کاری شد تا پایان جمهوری اسلامی نباشد: جنگ، تحریم، ترور، اغتشاش، موج رسانه ای و هر چه توطئه را که فکر کنید، که اگر یکی از آنها در جایی دیگر بود، دیگر آن کشور نبود، اما اینجا ایران است، معجزه قرن، به رهبری سید علی حسینی خامنه ای.
اکنون با آن همه فشارها و زخم های بر پیکر نظام از بی عدالتی ها و رنج ها، در اوج قدرتیم. قدرتی که شوروی آن ابرقدرتی که امام خمینی نامه هشدار برایش نوشت، به گورستان تاریخ پیوست.
آمریکا که روزگاری افتخار عکس یادگاری با او داشتند، موشک باران می شود و جرات نمی کند حتی تعداد کشته هایش را اعلام کند، انگلیس که ابتدای قرن آفتاب در قلمرویش غروب نمی کرد و پادشاه ایران را تعویض و تبعید، در همین پایان قرن مجبور می شود برای یک زن میلیون ها پوند پول بلوکه شده پس دهد تا دیگر سربازانش از ترس سربازان سید علی خود را خیس نکنند.
نوچه های اینها که دیگر قابل ذکر نیستند، صدام و مبارک و اسرائیل و امارات و سعودی یا توسط خود اربابان رفتند یا مجاهدان سید علی به رهبری و یاد حاج قاسم طومارشان را چون داعش بر چیدند. و بجای آن پرچم انصار الله، حزب الله، حشد الشعبی و فاطمیون و زینبیون بر افراشتند.
آری قرن ۱۴ قرن اقتدار ایران بود، کسی فکر نمی کرد، ایرانی بماند که اکنون سیلی بر صورت ابرقدرت ها بزند اما نتوانند پاسخ دهند. ایرانی که روایت نفوذ انگلیس در ابتدای آن و ذلالتش در انتهایش نشان از معجزه ای دارند که جز دست خداوند در آن هویدا نیست.
سید محسن هاشمی
