سیزدهم آبانماه روزی سرنوشت‌ساز در تاریخ سیاسی کشور است که با گذشت سال‌ها از این حرکت تاریخی، همچنان مانا و تبلوری از بصیرت دانش آموزان تاریخ ساز برای استکبارستیزی و دفاع از کیان و ارزش‌های انقلاب اسلامی است.
روزی که در تقویم سیاسی کشور یادآور حماسه دانشجویان و دانش آموزانی است که با شجاعتی مثال‌زدنی این روز را برای همیشه در تاریخ معاصر کشور به نام استکبارستیزی ثبت کردند.
اواسط خزان ۵۷ بود که برخلاف دیگر فصل ها، دانشجویان و دانش آموزان این مرز و بوم همدل با دیگر اقشار با مشت های گره کرده و شعارهای آزادی‌خواهانه در دانشگاه تهران تجمع و جنایت های رژیم طاغوتی پهلوی را محکوم می کردند.
این دانش آموزان با بصیرت، از مدت ها قبل قید کلاس های درس، میز و نیمکت را زده و همه پای درس انقلاب امام راحل(ره) نشسته بودند تا نقشی موثر در پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی داشته باشند.
تجمعات و شعارهای استکبارستیزی تا ظهر همان روز ادامه داشت اما از آنجایی رژیم طاغوتی تاب تحمل موفقیت دانش آموزان و دانشجویان را در آزمون تاریخ ساز انقلاب را نداشت، این قشرآگاهی بخش را به گلوله بست.
گرچه گلوله های مزدوران شاه، فضای اطراف دانشگاه را سرد و تاریک کرد و بیش از ۶۰ تن از دانش آموزان و دانشجویان را به خاک و خون کشید اما این فضا با نمایان شده چهره واقعی استکبار بر بصیرت دانش آموزان انقلابی افزود و نوید روزهای بهاری را برای پیروزی انقلاب داد.
دانش آموزان، دانشجویان و اقشار مختلف مختلف مردم به صورت گسترده در مسیر راهپیمایی حضور یافتند.
